Brassband Willebroek bestaat 40 jaar en zal dit vieren met een groot jubileumconcert, A Concert of Legends. Naast de huidige bands, zal ook een All-Star Band met oud-leden optreden in het San Marco Village te Schelle. Zo zal ook een van de topiconen uit de geschiedenis van BBW weer te gast zijn.
Na 28 jaar dienst besloot Stef Pillaert in 2013 om een punt te zetten achter een fenomenale carrière. Hij won 17 Belgische titels, 3 Europese titels en uiteraard nog verscheidene andere (solo)prijzen. Zijn uitzonderlijk muzikale talent inspireerde vele jonge euphoniumspelers in België. Naast muzikant, was Stef ook de grote kracht in het bestuur van Brassband Willebroek. Op de concerten bleek hij niet alleen de euphonium te beheersen, een fantastisch presentator school ook in hem.
Een icoon dat niet kan ontbreken op het jubileumconcert. Meer nog, Stef Pillaert zal weer zoals vanouds het publiek doorheen het concert gidsen. We lieten hem zelf aan het woord:
Lang, lang geleden ben ik de concerten van BBW beginnen presenteren. Om eerlijk te zijn was dat uit gemakzucht. Voor de BBW-concerten vroegen de organisatoren me immers om begeleidende teksten voor de “lokale” presentator. Dat schrijven van die teksten kostte me telkens veel te veel tijd – tijd die ik liever spendeerde aan het studeren op mijn euphonium. Bovendien valt er niet over alle brassbandwerken even veel “inhoudelijks” te vertellen. Op de duur kwam het me dan ook beter uit om de concerten dan maar zelf aan elkaar te praten. En viel er over een concertwerk weinig te melden, dan vertelde ik de mensen wel een of ander verhaaltje over BBW zelf. Vaak kwam er wat “duimzuigerij” aan te pas – waarvoor mijn oprechte excuses …
Ik heb me nooit een echte “presentator” gevoeld. Ik schaamde me dan ook telkens wanneer ik mensen als Fred Brouwers of Annemarie Coebergh aan het werk hoorde: zó moet je dat eigenlijk doen! Maar gaandeweg begon ik er toch meer plezier in te krijgen, met de insteek: “Kijk, ik kan eigenlijk helemaal niet écht presenteren, ik ben gewoon iemand uit de band, die jullie vanavond zal proberen meesleuren in de wondere wereld van BBW.”
Ik twijfel nog steeds of het, na 7 jaar “windstilte”, wel een goed idee is om mijn euphonium letterlijk en figuurlijk van onder het stof te halen. Maar of ik het reünie-concert wil presenteren? Reken maar!
Alleen is er nu een reusachtig verschil: ik hoef dan helemaal niemand mee te sleuren in die wondere BBW-wereld: we maken (of maakten) er allemaal deel van uit! En bij al te veel duimzuigerij zou ik al snel door de mand vallen, vrees ik ... Allicht zal het dan ook vaak zijn: “Weten jullie nog, die keer dat we …”. Maar goed, een keer om de 40 jaar mag dat wel eens, zeker?